Meer dan tien jaar geleden hield ik een lezing voor ouders en hulpverleners van mensen met het syndroom van Down. Aandacht voor de kwetsbare medemens en zorg voor hen die afhankelijk zijn was de teneur van het congres. Totdat een vader het woord vroeg en zei: “Weet u, mijn zoon is niet zo kwetsbaar, het is maar hoe je het bekijkt. Ik, als zogenaamd onafhankelijk en zelfredzaam mens, leer vooral levenslessen van mijn zoon die het syndroom van Down heeft. Hij leert mij met onbevangenheid naar het leven te kijken, zonder tijd en haast, leren leven, dat toont hij mij vooral.”