Marian Verkerk is geïnteresseerd in het ontwikkelen van een ‘praktijkgebonden ethiek’: een ethiek ontwikkeld van onderop en van binnenuit. Morele verhalen (narratieven) van wat mensen zelf belangrijk en van betekenis vinden vormt het uitgangspunt van van normatieve analyse en reflectie.

Marian Verkerk (1957), geboren en getogen in Alkmaar,  heeft Wijsbegeerte gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam en de Universiteit Utrecht. In 1980 studeerde zij af in de Esthetica en Cultuurfilosofie aan de UvA op het onderwerp Dada.

Vervolgens ging zij werken als wetenschappelijk assistent aan de Faculteit Wijsbegeerte aan de Universiteit Utrecht en promoveerde in december 1985 met het proefschrift Ethiek en Welzijnsbeleid aan de UU.

Tussen 1985 en 1988 werkte zij tot wederzijds genoegen van leerlingen en haarzelf  op het Jan Arentz als docent Maatschappijleer. In 1986 behaalde zij haar Master Social Sciences aan de UvA.

Vanaf 1988 tot 2000 werkte zij als universitair docent Wijsbegeerte aan de Faculteit Wijsbegeerte van de Erasmus Universiteit.

In 1995 werd zij aangesteld voor 1 dag in de week als Socrates Hoogleraar Zorgethiek aan de Rijksuniversiteit Groningen. Zij werd  daarmee de eerste Hoogleraar Zorgethiek in Nederland.

In 2000 aanvaardde zij als gewoon hoogleraar de full-time structurele leeropdracht Zorgethiek aan de Rijkuniversiteit Groningen en het Universitair Medisch Centrum Groningen.

Tot 2017 was zij programma-leider van een internationaal onderzoeksconsortium op het gebied van familie-ethiek.

Vanaf 1 april 2017 is zij projectleider van Patiëntenparticipatie van het UMCG.

Marian Verkerk is getrouwd en woonachtig in de binnenstad van Groningen.

Als er tijd over is, houdt zij zich bezig met fotografie.  Naast woorden, zijn beelden eigenlijk even belangrijk om datgene tot uitdrukking te brengen dat van betekenis is.